tenis stołowy
tak fffff
Uchwyt_meblowy_pilka-121170-473813
mowa:
wymowa ?/i, IPA: [ɲɛ], AS: [ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

partykuła

(1.1) zaprzeczenie w odpowiedzi na pytanie o prawdziwość czegoś
(1.2) zaprzeczenie orzeczenia, także innych wyrazów
(1.3) podkreślenie obojętności mówiącego co do czynności
(1.4) w połączeniu z rzeczownikiem tworzy zaprzeczone zdanie bezpodmiotowe
(1.5) pot. używana na końcu frazy, w celu wyrażenia chęci potwierdzenia jej prawdziwości przez współrozmówcę, lub otrzymania aprobaty; często stosowany wraz z zmianą intonacji[1]

zaimek, forma fleksyjna

(2.1) B. od: ono
(2.2) B. od: one
odmiana:
(1.1–5) nieodm.
(2.1) zob. ono
(2.2) zob. one
przykłady:
(1.1) — Czy pożyczysz mi 50 złotych? — Nie!
(1.2) Nie mam już pieniędzy.
(1.2) Dlaczego nie umyłeś rąk?
(1.3) Czego bym nie zrobił, mój szef i tak uważa, że źle to robię.
(1.4) Niektórych opinii nie sposób udowodnić.
(1.4) Nie sposób z nim kulturalnie porozmawiać.
(1.5) Oni chyba są ze Szczecina, nie?[2]
(2.2) Niektóre grzyby są trujące, więc uważaj na nie.
synonimy:
(1.5) nieprawdaż, czyż nie, pot. co nie
antonimy:
(1.1) tak, ano, no
wyrazy pokrewne:
partyk. ni
tem. słow. nie-
etymologia:
(1.1–4) od XIV w.; ogsłow. (por. czes. ne, ros. не) z prasł. *ne ‚nie’ (odpowiedniki: litew. ne, łac. ne, gr. ναί (νή), st.ind. ná-[potrzebna transkrypcja na staroindyjski]) z praindoeur. *ne ‚nie’[3]
uwagi:
(1.1–4) Pisany łącznie z rzeczownikami, przymiotnikami i (od niedawna) z imiesłowami; osobno, jeżeli na ten wyraz pada akcent („moja żona jest nie ładna, a bardzo piękna”)
(2.1–2) Forma używana po przyimkach. Samodzielnie używa się formy je.
tłumaczenia: